Εικόνες από τον φακό του τηλεφώνου.
Café-bar De Facto, 12-31 Μαΐου 2011
Ποιος είσαι; Και τι κάνεις;
Είμαι ο Δημήτρης Καραθάνος. Ζω στη Θεσσαλονίκη, είμαι
αρχισυντάκτης του περιοδικού SOUL, συνεργάτης της Athens
Voice και dj του Residents και του De Facto. Ανεξαρτήτως του
όποιου τομέα των δραστηριοτήτων μου, επιδιώκω να
ντοκουμεντάρω την καθημερινότητα που με περιβάλλει.
Θεωρώντας πως η ομορφιά βρίσκεται παντού, δεν υπακούω σε
κάποιο συγκεκριμένο αισθητικό αξίωμα που με παρακινεί να
τραβήξω μια φωτογραφία. Αντίθετα, προσπαθώ να αποτυπώνω τα
στιγμιότυπα που αφηγούνται την πεμπτουσία της ζωής μας στην
πόλη, τα οποία συνήθως μας διαφεύγουν, καθώς πορευόμαστε
τυφλοί από βιασύνη।
Πότε ξεκίνησες να βγάζεις φωτογραφίες με το τηλέφωνό σου;
Είμαι παντελώς αρχάριος. Τον Οκτώβριο του 2010 αγόρασα ένα
iPhone 4, και δίχως να θυμάμαι πώς ακριβώς διασταυρώθηκα με
το ελάσσον καλλιτεχνικό κίνημα που αναγνωρίζεται πλέον ευρέως
υπό τον όρο «iPhoneography», υπέκυψα ακαριαία στη ρετρό
γοητεία ορισμένων φωτογραφιών που ανακάλυπτα στο ίντερνετ.
Πάντοτε πίστευα πως μια φωτογραφία οφείλει να επικοινωνεί
συναισθήματα στον παρατηρητή της, ανεξάρτητα από το αν
τραβήχτηκε με μια πανάκριβη Canon ή μια φτηνιάρικη μηχανή μιας
χρήσης. Οι εικόνες πρέπει να έχουν ψυχή, και ταυτόχρονα να
αποκαλύπτουν θραύσματα της προσωπικότητας του δημιουργού
τους. Προσπαθώντας να βελτιώσω την τεχνική μου,
προμηθεύτηκα μια «κανονική» μηχανή και ξεκίνησα να μαθαίνω τις
βασικές αρχές της φωτογραφίας, μελετώντας εγχειρίδια και
καταβροχθίζοντας πληροφορίες στα αμέτρητα ανά το ίντερνετ
φωτογραφικά φόρουμ. Βρίσκοντας την όλη διαδικασία βαρετή και
κοπιώδη, εξαντλημένος από την αέναη επιχειρηματολογία του
τύπου, ο τάδε φακός είναι καλύτερος από τον δείνα, προτίμησα να
αγνοήσω τη στιλιστική ορθοδοξία και να βγω εκεί έξω για να
βγάλω φωτογραφίες με το τηλέφωνό μου. Τις φωτογραφίες αυτές
τις επεξεργαζόμουν αυτοστιγμεί στο τηλέφωνο και τις δημοσίευα
επιτόπου σε μια φωτογραφική ιστοσελίδα, μια παγκόσμια virtual
κοινότητα όπου οι χρήστες ανταλλάσουν μεταξύ τους αρχεία. Η
αμεσότητα της όλης διαδικασίας μου επέτρεψε να βλέπω σε
πραγματικό χρόνο τον θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο των εικόνων
μου, να ανακαλύπτω τα όποια δυνατά μου σημεία, ενώ
ταυτόχρονα, και εντελώς ανέλπιστα, συνειδητοποιούσα πως
ορισμένα σημεία της πόλης που η καθημερινή μας τριβή μαζί τους
τα κάνει να μοιάζουν παντελώς τετριμμένα, ασκούν μεγάλη γοητεία
σε ανθρώπους από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, το Μεξικό, την Ιαπωνία,
την Κορέα, παραδείγματος χάριν. Εντέλει, κατέληξα στο ότι το
τηλέφωνο είναι η καλύτερη φωτογραφική μηχανή που θα
μπορούσα να διαθέτω: είναι μικρό, ελαφρύ, διακριτικό, βρίσκεται
πάντα μαζί μου, ένα θαυμάσιο εργαλείο εν ολίγοις, για κάποιον
που αρέσκεται να φωτογραφίζει ανθρώπους ανυποψίαστους στο
γεγονός ότι ποζάρουν।
Ποιες είναι οι επιρροές σου;
Λατρεύω τους κλασικούς φωτογράφους του περασμένου αιώνα.
Τον Henri Cartier-Bresson, τα τοπία του Ansel Adams, τις
φωτοδημοσιογραφικές σειρές του Helmut Newton, την
αρχιτεκτονική – βιομηχανική εμμονή του ζεύγους Bernd και Hilla
Becher. Η ατμοσφαιρικότητά τους είναι αξεπέραστη. Οι σύγχρονοι
φωτογράφοι που με εμπνέουν είναι ο Michael Ackerman, ο Πέτρος
Νικόλτσος καθώς και όλοι οι φωτογράφοι του SOUL. Ταυτόχρονα,
αλληλεπιδρώ καθημερινά με μια ολοένα αυξανόμενη λίστα
«iPhone-ογράφων», που παραείναι μεγάλη, (και προς το παρόν
άσημη), για να κατονομαστεί. Ασφαλώς μεγάλο ρόλο παίζει και η
μουσική. Περπατώ και φωτογραφίζω φορώντας τα ακουστικά μου,
καθώς η μουσική διευρύνει τους αισθητήρες μου και με προκαλεί
να πάω ακόμα παραπέρα, να κάνω ένα βήμα επιπλέον, να ψάξω
τι κρύβεται παρακάτω, στην επόμενη γωνία. Οι άνθρωποι
διασταυρώνονται και χειρονομούν διαρκώς αναμεταξύ τους,
γράφοντας ιστοριούλες που διαρκούν δευτερόλεπτα, προτού
εξαϋλωθούν για πάντα. Κάπου ανάμεσά τους κυκλοφορώ και εγώ,
με αρκετό χρόνο στα χέρια μου για να πατήσω το κλείστρο του
τηλεφώνου και να καταγράψω τα μικρά οπτικά ποιήματα που
παράγουν άθελά τους।
Πού μπορώ να δω περισσότερες εικόνες σου;
Έχω ανεβάσει γύρω στις εννιακόσιες φωτογραφίες στο
www.flickr.com/photos/dimitriskarathanos
Τις πουλάς αυτές τις φωτογραφίες;
Ναι, αμέ. Κοστολόγησα την καθεμιά εικόνα της έκθεσης στα
εικοσιπέντε ευρώ, προκειμένου να αποσβέσω τα έξοδα της
εκτύπωσης και της κορνίζας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου