Antony & the Johnsons in Athens

ηταν απλά μαγεία διαβαστε κι

εδω

Ο κος Μπρατσαράς διεισδύει με φόρα

το μικρό του ματζαφλάρι μέσα μου, μέσα σε μένα, σε μένα, σε μένα που ’μαι μια σταλιά

Μόνο μια «προσπάθεια» είπε ο σακάτης

Την ώρα που μου έπεφτε το σαγόνι

Χαμογέλα χαμογέλα

Είναι αλήθεια πως πάντα ήθελα η αγάπη να είναι οδυνηρή

κι είναι αλήθεια πως πάντα ήθελα η αγάπη να είναι γεμάτη πόνο

και μώλωπες

Ναι,

κι έτσι το σακάτικο γουρούνι ήταν ευτυχισμένο

Τσίριξε: «Σ’ αγαπάω ολοκληρωτικά!

Και δεν υπάρχει κανένας λόγος

Που αλλάζω σαν τα εποχές

Κοίτα!

Κι αν ακόμη κόψω το δαχτυλάκι μου

Θα φυτρώσει πάλι όπως του αστερία

Θα φυτρώσει πάλι όπως του αστερία

Θα φυτρώσει πάλι όπως του αστερία

Ο κ. Μπρατσαράς , χαζεύει ανιαρά

Και καθώς περνούσε την ώρα του μου έδωσε μία γροθιά

Κι εγώ αναστέναξα και μάτωσα αναπάντεχα

Ευτυχισμένα ματωμένος,

ευτυχισμένα μωλωπισμένος

Είμαι πολύ ευτυχισμένος

Γι’ αυτό σε παρακαλώ χτύπα με

Είμαι πολύ ευτυχισμένος

Γι’ αυτό σε παρακαλώ πλήγωσέ με

Είμαι πολύ ευτυχισμένος

Γι’ αυτό σε παρακαλώ χτύπα με

Είμαι πολύ, πολύ ευτυχισμένος

Γι’ αυτό έλα, χτύπα με

Θα φυτρώσω πάλι όπως ο αστερίας

Όπως ο αστερίας...